κουραμπιεδες της γιαγιας

Καλά Χριστούγεννα χωρίς κουραμπιέδες δεν γίνονται, τουλάχιστον για τη δική μου οικογένεια. Αν σκεφτώ πιο γλυκό κατακλύζει τα Χριστούγεννα των παιδικών μου χρόνων, μια λέξη έρχεται στο στόμα, κουραμπιές. Μάστορας η γιαγιά στο είδος, μύησε όλη την οικογένεια και πρώτη και καλύτερη τη μητέρα μου, στο τέλειο μπισκοτένιο γλυκό.

Θυμάμαι ότι η έρευνα για την αγορά αποκλειστικά φρέσκου βουτύρου που θα χρησιμοποιούσε ξεκινούσε μέρες πριν. Θέμα συζήτησης με τις φιλενάδες, να βρουν τον καλύτερο προμηθευτή. Μεγάλη και η χαρά για την απόκτησή του, μιας και ήταν ένα βασικό συστατικό για την επιτυχία του γλυκίσματος. Το επόμενο κρίσιμο σημείο ήταν τα λεπτόφλουδα αμύγδαλα. Τα έκοβε με προσοχή σε μικρά κομμάτια με το χέρι, προσέχοντας να είναι τόσα όσο πρέπει στο μέγεθος, για να ‘πιάνονται στο δόντι’, όπως έλεγε. Το καβούρντισμα τους γίνονταν και αυτό με προσοχή για να δώσουν τη δική τους γεύση στον κουραμπιέ.

Η προετοιμασία τους τελετουργία και το ψήσιμο με τα δικά του μυστικά. Κατάφερνε με γρήγορες αλλά μεθοδικές κινήσεις να δημιουργεί στρογγυλά μπισκοτάκια ισομεγέθη. Πατούσε το κέντρου τους με το δείκτη, ίσα ίσα να σχηματιστεί μια μικρή λακουβίτσα. Όταν την έβλεπα μικρή νόμιζα ότι με αυτόν τον τρόπο έβαζε τη σφραγίδα της, ότι ήταν όλα δημιούργημα των χεριών της. Μυστικό για να πιάνει λέει καλύτερα η άχνη ζάχαρη. Κανένα δεν ξέφευγε, σαν στρατιωτάκια τα έστηνε στο ταψί. Δεν τους άφηνε στιγμή από τα μάτια της καθ’ όλη τη διάρκεια του ψησίματος.

Ο καλός ο κουραμπιές θρυμματίζεται στο στόμα, είναι τραγανός και αφράτος. Δεν κολλάει στον ουρανίσκο, ούτε λασπώνει στο στόμα. Αυτές ήταν οι οδηγίες προς εμάς τους μαθητευόμενους. Η γοητεία και η μοσχοβολιά του φρέσκου βούτυρου πλημμύριζε το σπίτι και εισχωρούσε βαθιά μέσα στην καρδιά και στη μνήμη μας. Όταν πια οι κουραμπιέδες κρύωναν τους άπλωνε με μεγάλη προσοχή, να μην σπάσουν, πάνω σε μπόλικη άχνη ζάχαρη και από πάνω έπεφτε θύελλα και τους σκέπαζε σαν άσπρο χιόνι. Όποιος προλάβαινε έκλεβε κανένα εκείνη την ώρα.

κουραμπιέδες_2.jpg

Φυλάγονταν με προσοχή και περίμεναν τις γιορτινές μέρες που θα έκαναν την πανηγυρική τους εμφάνιση μοσχομυριστοί και τακτικά ακουμπισμένοι στην καλύτερη πιατέλα. Πολλές μέρες μετά τις γιορτές κρατούσαν οι κουραμπιέδες, που καταναλώνονταν μέχρι και το τελευταίο ψίχουλο.

Σήμερα λοιπόν άφησα τα εναλλακτικά και τις μοντέρνες gourmet προτάσεις για τις γιορτινές μέρες. Έβαλα στο σπίτι μου τη γεύση των αληθινών γλυκών των Χριστουγέννων, που η μυρωδιά τους πλημμύρισε την κουζίνα και την καρδιά μας. Καλές γιορτές σε όλους.

κουραμπιέδες της γιαγιάς

Είναι μια εύκολη συνταγή που έχει βέβαια τα μυστικά της, αλλά είναι και μια καλή ευκαιρία να μπείτε με τα παιδιά σας στην κουζίνα. Αφιερώστε λίγο δημιουργικό χρόνο στα παιδιά και στον εαυτό σας. Οι στιγμές που θα περάσετε μαζί τους, να είστε σίγουροι ότι θα μείνουν χαραγμένες για πάντα στο μυαλό και την καρδιά τους.

εκτέλεση          

trainnew-300x62_40.jpg

     (το τρενάκι μας)

• Τοποθετούμε τα αμύγδαλα σε ένα ταψί αραιά. Τα καβουρδίζουμε στο φούρνο σε χαμηλή θερμοκρασία (100°C), μέχρι να πάρουν λίγο χρώμα. Για να τσεκάρουμε αν είναι εντάξει βγάζουμε ένα από το φούρνο και αν σπάει εύκολα είναι έτοιμα.
• Κοπανίζουμε τα αμύγδαλα ώστε να γίνουν κομμάτια που να ‘πιάνονται στο δόντι’ (1).
• Χτυπάμε με το μίξερ το βούτυρο και το φρέσκο βούτυρο πολύ καλά μέχρι να ασπρίσουν και να τα δούμε να αφρατεύουν πολύ, να αποκτούν όγκο. 
• Προσθέτουμε ένα ένα τους κρόκους των αυγών.
• Συνεχίζουμε να χτυπάμε καλά το μίγμα με το μίξερ.
• Προσθέτουμε τη ζάχαρη, το κονιάκ, το ξύσμα λεμόνι και την κανέλα.
• Συνεχίζουμε να χτυπάμε καλά το μίγμα με το μίξερ.
• Προσθέτουμε το ένα κιλό αλεύρι και ζυμώνουμε το μίγμα με τα χέρια μας, μέχρι να ενσωματωθεί το αλεύρι καλά.
• Συνεχίζουμε προσθέτοντας σιγά σιγά το υπόλοιπο αλεύρι, συνεχίζοντας το ζύμωμα. Θέλει αρκετό ζύμωμα μέχρι να ενσωματωθεί καλά το αλεύρι. Μην βιαστείτε με το αλεύρι είναι καλύτερα να προσθέτουμε λίγο λίγο, αφού δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε αλεύρι (2).
• Προθερμαίνουμε το φούρνο μας στους170°Cστον αέρα.
• Πλάθουμε τα κουραμπιεδάκια μας και τα τοποθετούμε στο ταψί που έχουμε στρώσει με αντικολλητικό χαρτί (3)
• Ψήνουμε τους κουραμπιέδες για20’με25’λεπτά. Θα γίνουν περίπου τρία μεγάλα ταψιά (4).
• Μέχρι να ψηθούν οι κουραμπιέδες πασπαλίζουμε με ένα σουρωτήρι την επιφάνεια ενός μεγάλου χαρτιού ή τραπεζομάντηλου με μια καλή στρώση άχνη ζάχαρη (5).
• Τους βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσουν για 3 λεπτά.
• Έτσι όπως είναι ζεστοί τους τοποθετούμε προσεκτικά με μια σπάτουλα πάνω στη στρώση με την άχνη. Αν στη μεταφορά σας σπάνε αφήστε λίγο ακόμα να κρυώσουν.
• Με το σουρωτήρι μας τους πασπαλίζουμε από πάνω πάλι με μπόλικη άχνη ζάχαρη (6).
• Αφού κρυώσουν οι κουραμπιέδες τους πασπαλίζουμε ξανά με άχνη ζάχαρη.
• Τους τοποθετούμε σε ένα κουτάκι ή σε μια πιατέλα με καπάκι, για να μείνουν φρέσκοι για όλες τις ημέρες των γιορτών.

1 Μυστικό : Μην τα βάλετε στο multi θα γίνουν σκόνη ή θα κοπούν σε μικρά και μεγάλα κομμάτια, που δεν το θέλουμε.

2 Μυστικό: Το τέστ για να ξέρουμε ότι το μίγμα μας είναι έτοιμο και δεν θέλει άλλο αλεύρι είναι να πάρουμε ένα κομμάτι ζύμη. Το πλάθουμε σε μπαλάκι και το κόβουμε με το χέρι μας στη μέση. Είναι έτοιμο όταν χωρίζει με την πρώτη το ζυμάρι ‘χωρίς να τραβάει’ (βλέπε φωτό).

3 Μυστικό : Στο κέντρο κάθε κουραμπιέ κάνουμε μια λακουβίτσα με το δάχτυλο μας για να πιάσει καλύτερα η άχνη ζάχαρη.

4 Μυστικό: Θα είναι έτοιμοι όταν πάρουν χρώμα και γίνουν από ‘ξανθοί’ λιγάκι ‘μελαχρινοί’.

5 Μυστικό: Αν χρησιμοποιήσετε τραπεζομάντηλο να ξέρετε ότι θα αφήσουν λίγο λεκέ από το βούτυρο. Γι’ αυτό μην βάλετε το καλύτερό σας.

6 Μυστικό: Τοποθετούμε τον ένα κοντά στον άλλο, ώστε η ζάχαρη που πέφτει ανάμεσα τους να κολλάει στο γύρω γύρω κάθε κουραμπιέ.

εκτυπώστε τη συνταγή

κουραμπιέδες της γιαγιάς